MA Aldina Bjelić
Objavljeno u Izdanju 2, Godina 5.
DOI: https://doi.org/10.70329/2744-2403.2025.5.10.8
Ključne riječi: cyber kriminal, grooming, sextortion, darknet, OSINT
SAŽETAK
Online seksualna eksploatacija djece predstavlja jedan od najbrže rastućih oblika cyber
kriminala, potaknut dinamičnim razvojem digitalnih tehnologija, globalnom povezanosti i
širokom dostupnošću komunikacijskih platformi. Počinioci koriste raznovrsne metode
kojima ciljaju ranjivu populaciju djece, uključujući grooming, sextortion, socijalni inženjering,
kreiranje lažnih identiteta i distribuciju materijala seksualnog zlostavljanja putem
enkriptiranih kanala, peer-to-peer mreža i darknet servisa. Tehnološki faktori poput end-to-
end enkripcije, kriptovaluta, anonimizacijskih mreža i generativne umjetne inteligencije
dodatno otežavaju detekciju i omogućavaju počiniocima visok stepen operativne sigurnosti.
Sigurnosne agencije odgovaraju razvojem specijaliziranih timova, jačanjem digitalno-
forenzičkih kapaciteta, međunarodnom saradnjom i oslanjanjem na OSINT i SOCMINT
metode u identifikaciji počinilaca i praćenju kriminalnih mreža. Ipak, izazovi poput
nedostatka kadra, tehničkih barijera, fragmentiranih nadležnosti i brzine tehnoloških
promjena i dalje ograničavaju efikasnost institucionalnog odgovora. Pravne i političke mjere,
uključujući Budimpeštansku konvenciju i Lanzarote konvenciju, pružaju okvir za djelovanje,
ali u praksi ostaje značajan jaz između normativnih zahtjeva i operativnih mogućnosti. Rad
naglašava da borba protiv online seksualne eksploatacije djece zahtijeva kombinaciju
preventivnih mjera, tehnoloških inovacija, multisektorske saradnje i jačanja kapaciteta
sigurnosnih institucija. Zaštita djece u digitalnom prostoru predstavlja ne samo pravni i
društveni prioritet nego i ključni faktor ukupne sigurnosne stabilnosti.
ABSTRACT
Online sexual exploitation of children is one of the fastest-growing forms of cybercrime,
driven by the rapid development of digital technologies, global connectivity and the wide
availability of communication platforms. Offenders use different methods to target
vulnerable children, including grooming, sextortion, social engineering, creating fake
identities and distributing child sexual abuse material through encrypted channels, peer-to-
peer networks and darknet services. Technological factors such as end-to-end encryption,
cryptocurrencies, anonymisation networks and generative artificial intelligence further
complicate detection and give offenders a high level of operational security. Security
agencies respond by developing specialised teams, strengthening digital forensic capacities,
improving international cooperation and relying on OSINT and SOCMINT methods to
identify offenders and track criminal networks. However, challenges such as lack of staff,
technical barriers, fragmented jurisdictions and the speed of technological change continue
to limit the effectiveness of the institutional response. Legal and political measures,
including the Budapest Convention and the Lanzarote Convention, provide a framework for
action, but in practice there is still a significant gap between normative requirements and
operational capabilities. The paper emphasises that combating online sexual exploitation of
children requires a combination of preventive measures, technological innovation,
multisectoral cooperation and stronger capacities of security institutions. Protecting
children in the digital environment is not only a legal and social priority but also an
important factor of overall security stability.
ONLINE SEKSUALNA EKSPLOATACIJA DJECE: METODE POČINILACA I ODGOVORI SIGURNOSNIH AGENCIJA
